Ha, daar hebben we ze weer: de burgers. De krant lag al bij het oud papier, maar ik kon het niet laten, viste hem er toch weer uit. Volkskrant 2-5, p. 8, 'Binnenland':
'De tijd dat de zorg voor een dement familielid stopt bij de voordeur, is voorbij. Burgers mogen niet langer aan de kant staan en met de beschuldigende vinger wijzen naar de krachteloze bestuurder of de slordige verzorger als zaken fout lopen.'
Bestuurders en verzorgers zijn geen burgers, kennelijk. Het cliché komt, met die andere (bij de voordeur stoppen, aan de kant staan, met de beschuldigende vinger wijzen), waarschijnlijk voor rekening van journaliste Lidy Nicolassen, die in de kop van haar artikel de uitspraken van drie deskundigen samenvat.
Voorzover ze die citeert, gebruiken die het woord burgers niet.
Het valt op: als het woord burgers valt, zijn het vaak anderen, buiten een bepaalde bij naam genoemde beroeps- of andere maatschappelijke groep. (Bestuurders en burgers, dokters en burgers, agenten en burgers, enzovoort.)
Het gaat hier om zorg in verpleegtehuizen. Daarover wil ik niets schrijven, maar ik wijs graag op het blog van 'burger' Mieka Vroom, Zorgen voor mijn moeder.
'De tijd dat de zorg voor een dement familielid stopt bij de voordeur, is voorbij. Burgers mogen niet langer aan de kant staan en met de beschuldigende vinger wijzen naar de krachteloze bestuurder of de slordige verzorger als zaken fout lopen.'
Bestuurders en verzorgers zijn geen burgers, kennelijk. Het cliché komt, met die andere (bij de voordeur stoppen, aan de kant staan, met de beschuldigende vinger wijzen), waarschijnlijk voor rekening van journaliste Lidy Nicolassen, die in de kop van haar artikel de uitspraken van drie deskundigen samenvat.
Voorzover ze die citeert, gebruiken die het woord burgers niet.
Het valt op: als het woord burgers valt, zijn het vaak anderen, buiten een bepaalde bij naam genoemde beroeps- of andere maatschappelijke groep. (Bestuurders en burgers, dokters en burgers, agenten en burgers, enzovoort.)
Het gaat hier om zorg in verpleegtehuizen. Daarover wil ik niets schrijven, maar ik wijs graag op het blog van 'burger' Mieka Vroom, Zorgen voor mijn moeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten